Destructieve media

Nogal abrupt heeft de Vrek de stekker uit zijn accounts bij Facebook, X, Pinterest en Instagram getrokken. En mijn hemel: wat …. lucht …. hem (mij dus) …. dat …. op. En sorry dat ik u als mogelijk gebruiker van deze platforms niet tevoren heb ingelicht. Ja, ik worstelde er al tijden mee en heb na mijn besluit gelijk doorgepakt. U zou kunnen zeggen: ik was er helemaal klaar mee en klaar voor.

Nu heb ik meer rust (zeg eens eerlijk: hoeveel tijd brengt u iedere dag door op sociale media?) om te besteden aan objectieve berichtgeving in kranten, opiniebladen, boeken en waar je het ook maar kunt vinden. Heerlijk contemplatief, doorwrocht in de beredenering alsmede uitvoerig en van alle zijden belicht leesvoer: stof tot nadenken en vervolgens een goede basis om een genuanceerde mening te vormen en te bespreken met vrinden (die ik overigens niet meer heb, maar dat moeten ze helemaal zelf weten). Geen waan van de dag, geen twitterende onruststokende pseudo-politici die op ontwrichting uit zijn en geen naïeve media meer die daar vervolgens verslag van doen en aldus hetgeen dat die stokebranden willen bereiken faciliteren.

Schermtijd is meestentijds verloren tijd. Tijd die je ook kunt benutten om het hoofd juist leeg te maken in plaats van vol te stoppen. Het is toch een beetje het junkfood van het denkwezen: we worden er ongezond vol van.

Een frisse wandeling, een grappig stripboek, een kopje koffie met de buren, spelen met de hond of kinderen (al naar gelang uw preferentie), het bestuderen van de sterren (aan de hemel, niet die in het Gooi), een bezoekje aan de bibliotheek, er is zoveel leuks te doen. Jammer genoeg is het hersenvirus dat veroorzaakt wordt door sociale media zo pregnant dat we een normaal debat nog maar moeilijk kunnen voeren. De algoritmes leiden ons doelbewust in een fuik. Dan helpt maar één ding: ontsnappen. De meeste gevangenen die hun beperkt bestaan willen beëindigen brengen de cipiers niet op de hoogte van hun plannen. Ze gaan gewoon.

En als uw tijd u lief is dan adviseer ik u hetzelfde te doen. Nu! Aarzel niet en neem de sprong naar vrijheid en geluk.

U verwacht dat de Vrek ook een financiële paragraaf toevoegt aan zijn legendarische, altijd de mensheid ten voordeel zijnde, beschouwingen. Het is heel lastig om het verlaten van sociale media, van de door velen zo bewonderde megalomane haatdragende fascistenfaciliterende miljardairs, in financiële zin te kwantificeren, omdat de bepalende componenten nogal uiteenlopend zijn.

Zo las ik dat één uurtje scrollen op Instagram al snel 100 MB verbruik oplevert. Dat is in een maand dus 3 GB. Wellicht dat u een goedkoper abonnement voor uw telefoon kunt afsluiten als u uw gebruik reduceert.  Op sociale media worden we soms verleid tot het kopen van extra faciliteiten zoals een reclamevrije versie, blauwe vinkjes of van producten van adverteerders. Ieder uur dat u besteedt aan sociale media kunt u niet besteden aan anderen, hobby’s, werk (al dan niet betaald), studie of andere vormen van levensgeluk.

Het energieverbruik in datacenters van alle gebruikers in Nederland van Facebook (10,1 miljoen gebruikers x 20 kWh), X (3,2 miljoen gebruikers x 20 kWh) en Instagram (8 miljoen gebruikers x 20 kWh) bedraagt 426 GWh per jaar. Een gemiddeld gezin in Nederland gebruikt jaarlijks 3.500 kWh aan stroom. Dat impliceert dat het overeenkomt met het stroomverbruik van 120.000 huishoudens! U leest het goed. Dat komt deels omdat ik het vet en onderstreept heb gemaakt.

Tel daar het productiviteits- en levensgelukverlies bij op alsmede de gevolgen van de oplopende polarisatie vanwege roeptoeterende onwetenden of eigenbelang dienende geheimagendahouders en hun dienaren, dan kunnen we concluderen dat de van oorsprong sociale media verworden zijn tot destructieve media.

 Saaie mensen zijn slimme mensen: JOMO

De Joy Of Missing Out (JOMO) is het nieuwe Fear Of Missing Out (FOMO).

Nu ja, dat weet ik helemaal niet zeker. Het is naar mijn beste weten nog nooit in een of ander laboratorium onderzocht. Maar in de huidige tijdgeest mag iedereen zomaar feitenvrij wat roepen en dan geldt dat zeker voor de frontman der financiële duiders.

Maar als u serieus geïnteresseerd bent in dit onderwerp dan verwijs ik u naar deze verschrikkelijk saaie studie https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/01461672221079104 ,waarvan de onderzoekers vonden dat de uitkomsten allesbehalve saai waren. Hiermee zeggende dat saai zijn afhankelijk is van de positie van de beschouwer. Zelf lijkt mij ‘vogelen’ uiterst saai. Maar mijn boekhouder (saai beroep), die luistert naar de naam Albert (saaie naam) stapt vaak in zijn Datsun 510 (saaiste auto ooit) vanuit zijn saaie doorzonwoning met zijn saaie vrouw die op haar beurt meer van het (oersaaie) verzamelen van poppen houdt maar toch graag met hem meegaat, gaat graag vogels spotten. En die mensen zijn dus wel even 110% gelukkig met elkaar. Al 36 heel erg lange jaren lang. HBB, oftewel: Huisje, boompje, beestje. Een kalm, rustig en lekker kabbelend leven. Zij voelen niet de dwang om gekke dure fratsen uit te halen. Geen Kilimanjaro beklimmen, maar de Holterberg. Zij hoeven niet drie keer per week op stap naar bioscoop, kroeg of exclusieve etentjes met dito wijnen. Een keer per week ter kerke en een avond naar een lezing bij de dorpsvereniging vinden ze prima. Hij is penningmeester van de lokale begrafenisvereniging en zij zingt in het plaatselijke vrouwenkoor.  Ze hebben een groot netwerk dat ze in de loop der jaren hebben opgebouwd en ze voelen zich, en zijn dat ook, geliefd. Geen gevaarlijke hobby’s (paragliden, duiken of fatbikeracing) en ook geen risicovolle beleggingen, maar iedere maand sparen gemixt over een gewone direct opneembare spaarrekening en een degelijke lijfrente.

Ze zijn redelijk gezond, genieten volop, hebben geen financiële zorgen en lachen zich een kriek om al die mensen die zo geforceerd bezig zijn om hun leef-het-leven-tot-het-maximum te leven.

Saai is goed. Saai is verstandig. Saai is zonder dwang of drang. Saai geeft rust.

Ik gun u allemaal een saai leven.

Vierde wet van de Vrek: Al doende bespaart men

Ieder mens brengt de eerste tijd van het leven op de rug liggend door: luiers besmeurend, luid schreeuwend en de eigen omgeving tot waanzin brengend. Die eerste maanden lieve mensen, laten we eerlijk zijn, is een complete verspilling van tijd en energie. Menig ouder kijkt naar de recentelijk verworven baby en denkt: ‘Gaat dát later voor míj́ zorgen? Ga ik hier schoolgeld aan spenderen?’ Een terechte zorg op dat moment, het ziet er allemaal tamelijk hopeloos uit. Maar ziet, enkele jaren later is de veulpoeper meestentijds in staat om hangend in een klimrek de benen in de nek te leggen, een eigen gedachte te formuleren en kan het die gedachte, zowel sprekend als met de hand middels tekens die op papier gezet worden, communiceren met de omgeving. Halleluja!

De ontwikkeling die wij, individueel en naar eigen mogelijkheden, doormaken vind ik niet alleen fascinerend, maar ook ontroerend. Het geeft hoop en mogelijkheden. We worden graag betiteld als nieuwsgierig en leergierig. Hoe meer je weet, des te gemakkelijker leg je verbanden. Wanneer het gemak waarmee je dingen doet toeneemt ben je eerder geneigd verder te willen groeien. Dat gaat vrijwel vanzelf. Eerst lopen, dan fietsen op een driewieler, vervolgens de eerste sportfiets kopen en daarna de Tour de France winnen. Bergop. In 40 graden hitte. Zonder water. Met een lekke band. En een dikke trui aan omdat je vergeten was die uit te doen vanmorgen. En je zus zit ook nog eens achterop. Dan kom je erachter dat je de verkeerde fiets bij je hebt. En je had die fietstassen ook niet eerder opgemerkt.

Ter zake. We zien allemaal het belang van besparen in: de voordelen die het ons, het klimaat en de samenleving brengt behoeven geen betoog. En toch besparen we veel te weinig.  

Zodra we beloond worden voor ons goede gedrag wordt besparen een vanzelfsprekendheid. Net zoals het gemak waarmee u de tekens die u thans tot u neemt in één oogopslag woorden en betekenis laat vormen. Maak van besparen uw tweede natuur. Of een sport. Pierre de Coubertin wilde aanvankelijk een vierjaarlijks evenement houden dat ‘Olympisch Besparen’ zou gaan heten. Destijds was er, net als nu, nog geen sprake van overvloed bij het grootste deel van de mensheid. Daarom werd hem dringend geadviseerd om iets met spelletjes te organiseren. En zo kwam hij op het idee van de Olympische Spelen. Een dikke gemiste kans van die Pierre.

Bespaar op alles wat u in het dagelijks leven tegenkomt. Geloof mij (waarom ook niet): zónder in te leveren op comfort of levensvreugde kunt u élke dag geld besparen. U vindt alhier vele voorbeelden van bespaartips die u zullen stimuleren. Kies er een paar uit die u nog niet actief had gemaakt en ga aan de slag. U gaat geld overhouden en u zult merken dat het een leuke sport wordt om te doen. Door te doen gaat het u steeds gemakkelijker af en zal het enthousiasme, dat u toch al had want anders was u dit allemaal niet aan het lezen, en resultaat tot astronomische waardes stijgen.

👇Olympisch Besparen: Meedoen is belangrijker dan niets doen.👇

Bezit bewust!

Een boot, tweede huis of caravan kunt u goedkoper huren in plaats van kopen. Het bespaart daarnaast een hoop werk, ellende en zorgen. Zoals een goede vriend (ondernemer in de ict, ruimtevaart en rijdende batterijen) van mij het onlangs samenvatte: 'Bezit is ook niet alles.'

De geldvrije dag: Wees uw onbewustheid bewust.

Neemt een grote hap vla in uw mond en spreek de volgende zin hardop uit: de betwiste onbewust bewuste, betwiste de bewust onbewuste betreffende de bewusteloze onbetwist bewuste. Maak nu eerst uw beeldscherm schoon. Dat was lachen. Misschien een rare zin maar er zijn dagen dat ik een dergelijke situatie in de praktijk meemaak.

We zijn ons soms niet meer bewust van ons gedrag. Ooit was ik klein. En ik had een droom. En die droom was dat ik op een dag een huisje uit de catalogus van Lego zou mogen bezitten. Dat huisje had een carport en een autootje. Het geheel kostte nieuw in de verpakking ƒ 20,00 (zo’n beetje € 9,00). Daar is deze heer als kleine dromende jongen maar liefst een half jaar voor aan het sparen geweest. Maar uiteindelijk was het vergaard en werd het begeerde gekocht. Als een kind zo blij. Mede vanwege kindheid. En blij.

Nuwertijds (een woord dat ik spontaan bedenk en graag aan onze mooie taal toevoeg) geef ik op een doordeweekse dag onbewust veel geld uit. Dat weet ik, dat ben ik mij bewust. Ik geef dus bewust onbewust geld uit. Huppatee, daar wordt weer een darmverklevende reep aangeschaft voor € 1,50 bij het tankstation. Flesje water erbij voor slechts € 2,99. En ze hebben daar ook van die mooie tijdschriften met auto’s die je toch nooit kunt of wilt betalen. Maar het blad gelukkig wel en dat kost maar € 8,95. En dan zitten we al op € 13,44 hetgeen de waarde van het huisje uit mijn jeugd reeds te boven gaat. Begrijpt u wat ik bedoel? Ja, hé?!? Wij begrijpen elkaar. Ik voel het en u vast ook. Mmmmmm. Warmte....

Binnenlui:
Maar ter zake: beste boeren, burgers, buiten- en binnenlui . Noot: Als er buitenlui zijn moeten er ook binnenlui zijn. We noteren dus vandaag de woorden ‘Binnenlui’ en ‘Nuwertijds’ als ontstaansmoment opdat De Dikke uit Dalen dat straks onbetwist in de analen moge vastleggen. Dwalen we weer af. Goed, laten we met elkaar afspreken dat we vanaf nu één dag per week (de dinsdag is de beste) geen enkele cent gaan uitgeven in het dagelijkse verkeer. Dus niet tanken, niet naar de supermarkt, niet in de kantine, niet op internet, nergens niet. Dat betekent soms improviseren als er bijvoorbeeld geen brood meer is. Maar dan is er altijd nog wel een beschuitje of knackebreud of een lekkere appel. Wees u bewust dat u geld uitgeeft en u zult meer besparen.

En denk erom: sjoemel niet met de geldvrije dag want dan vormen het hek en de dam geen eenheid meer. Geef overigens wel, en dat doet u vast altijd, aan de collectant voor het goede doel. Een dag per week geen geld uitgegeven en u heeft een rijker leven. Noteert De Dikke uit Dalen deze spreuk ook even?

👇‘Ik denk, dus ik bespaar’, vrij naar Descartes.👇

Kiezen tussen twee goeden.

Ooit zat de Vrek, in de antichambre van een restaurant van het duurdere soort, te wachten op het gezelschap dat hem die avond tijdens het diner ter conversatie zou dienen. Een man, gekleed in tweed en met de snor die past bij een slag rijders van Landrovers, Saabs en aanverwante automobielen, betrad de ruimte en nam plaats in een fauteuil aan de open haard. De gerant vroeg hem wat hij wilde drinken. De man keek rustig terug en sprak met geaffecteerde stem dat ‘een korenwijntje er nu best wel in zou gaan’. Het verlangde werd hem uitgeserveerd en de Vrek keek toe hoe de man volledig op ging in het eerste slokje korenwijn dat hij nam. Bijkans ging ik opstaan van bewondering om luid applaudisserend het ultieme genieten dat de man uitstraalde te ondersteunen. Het leek me echter niet gepast.

Hoe het heurt.

Wel nam ik, die nooit sterke drank nuttigde, stante pede het besluit om ook eens korenwijn te drinken. Zulks bleek één van de betere beslissingen in mijn leven te zijn. Korenwijn hoort, wat de door u zo bewierookte Vrek betreft, het liefst rechtstreeks uit de vriezer te komen en gebruik je op een moment van de dag wanneer vanuit rust de smaak ten volle geproefd kan worden. En ik moet u bekennen dat ik sedertdien jaarlijks meerdere flessen korenwijn tot mij neem. Daar ben ik zelfs behoorlijk merkvast in. Het is een wat duurder merk. Maar als ik ergens uit eten ga waar men een ander, goedkoper, merk schenkt dan geniet ik er niet minder van. Eigenlijk proef ik geen enkel verschil. Vreselijk toch? Net als bier: in ons huishouden moet het altijd dat ene merk zijn. Daar zijn we behoorlijk trouw in. Ook weer zo’n ietwat duurder merk. Maar vaak (dus niet altijd) is dat ene hele goedkope merk net zo lekker.

Nodig mij alstublieft eens uit.

Als u mij voor een blinde biersmaaktest zou uitnodigen, en waarom zou u dat niet doen, dan zou ik waarschijnlijk jammerlijk falen maar aan de andere kant uiteindelijk wel onbedaarlijk grappig worden en u mijn danskunsten vertonen. Jenever van merk a of van merk b of van merk c of van merk d of van merk e of van, bijvoorbeeld, merk f: ik proef het verschil niet. Maar ik lees wel het verschil op de kassabon. Voor frisdrank geldt hetzelfde. Om die reden kies ik voor de goedkope merken want mijn smaakpapillen zijn niet dusdanig verfijnd dat het prijsverschil rechtvaardigt dat ik de dure merken in huis haal. Overigens: als u toch over de grens gaat loop dan eens een slijterij binnen want dat is nog steeds contante guldens besparen vertelde een Zeeuws meisje met zijspiegels mij ooit  

👇Korenwijnen Korenwijnen Korenwijnen👇
👇Corenwijnen Corenwijnen Corenwijnen👇