Ruitensproeiervloeistofperikelen

Vul voor elke garagebeurt de ruitensproeiervloeistof zelf bij (indien de garagist hierin niet voorziet bij wijze van service).  Die maak ik zelf en is niet zo futuristisch geprijsd als bij de garage. Ik zeg het er voor alle zekerheid even bij wanneer ik de auto bij de garage inlever. Dat is duidelijk en scheelt een mogelijke discussie achteraf.

Maak uw eigen ruitenwissersproeistof met 1/10e deel allesreiniger, 3/10e deel spiritus en 6/10e deel water. Gemakkelijk verdiend en leuk om te doen. En anders doet u maar alsof u het leuk vindt.

Wekelijkse besparing minimaal € 0,20 Jaarlijkse besparing minimaal € 10,00

Als een ei zo blij met mijn loopgerei.

De Vrek noemt zijn partner wel eens gekscherend de Imelda Marcos der Lage Landen. En dat heeft meer betrekking op haar gave om zich te voorzien van een onmatige hoeveelheid schoenen dan op haar stijl van leidinggeven. Om u een idee te geven: haar inloopkast is van een dusdanige omvang dat we er onlangs bijna een uur op zoek geweest zijn naar de caravan. Die vonden we uiteindelijk achter een stapel van haar schoenen die op hun beurt weer achter de handtasjes verscholen lagen. Het is een beetje een rommelig vrouwtje die ik erop na houd, u heeft gelijk. Maar wat is ze daarentegen verschrikkelijk lief… Daar kan Imelda Marcos op haar beurt dan weer een voorbeeld aan nemen. Nadat ik hopelijk met die woorden de relatie weer in een wat ontspannender vaarwater heb gebracht ga ik u het een en ander vertellen over hoe u uw schoenen het beste kunt onderhouden.

Landgenoten: investeert in uw loopgerei!

Als een schoen een crimineel was dan zouden wij het als samenleving normaal vinden om hem of haar een tweede kans te geven. Is een schoen een gedoubleerde leerling dan geven we het de voordeel van de twijfel en krijgt het de kans op eerherstel. En is de schoen een atleet dan mag deze het na een valse start opnieuw proberen. Maar omdat een schoen een schoen is wordt deze, en de waterlanders springen me thans in de ogen, zodra ze een teken van zwakte vertoont weggegooid. U kent wellicht de slogan van het schoenmakersgilde: ‘Gun uw schoenen een tweede ronde, weggooien is zonde.‘ Het gilde heeft het bij het rechte eind. De Vrek laat zijn schoenen regelmatig verherstellen en doet pas afstand van de schoenen na een (gemiddeld) derde nieuwe zool. Het is aanmerkelijk goedkoper en duurzamer dan nieuwe aanschaffen. Doe uzelf een lol: kijk eens welke schoenen van u hersteld zouden kunnen worden. Een nieuw zooltje eronder en het leer wat op laten kalefateren door de vakman en u loopt er zo weer een tijdje op weg (daarom staat deze tip ook onder de kop 'Vervoer en transport'). U bespaart per gezinslid al redelijk snel € 100,00 per jaar. Kijk bij de aanschaf van de schoen naar de kwaliteit en laat u goed voorlichten. Goedkoop is duurkoop. Er zijn ook schoenen van zekere naam en faam die juist vanwege die naam en faam erg duur zijn. Die kunt u ook vaak beter mijden want regelmatig stellen juist deze schoenen in duurzaamheid zwaar teleur. Ach, u weet zelf best wel wat een redelijke prijs is voor een goede schoen.

Zen en de kunst van het schoenonderhoud:

Naast het repareren van uw oude(re) schoenen is het van belang dat u zorgt voor goed onderhoud ten einde de levensduur te verlengen. De Amerikaanse filosoof Al Bundy heeft ooit eens gezegd: ‘If your shoes look like sh*t, you look like sh*t.’ En daar had deze man, wiens vrouw overigens verbazingwekkend veel op mijn huisgenote lijkt, natuurlijk wel een punt. Goed verzorgde mensen hebben meer kansen op een goede carrière. Dat hebben ze onderzocht in een laboratorium in Zwitserland (‘Das Hoppe Institut’).

Dan volgen nu de tips voor goed onderhoud:

- Draag om de twee dagen een ander paar schoenen. Dan kunnen ze even op adem komen en het transpiratievocht kan dan worden afgevoerd.- Zet uw schoenen nooit bij een hete kachel of voor de open haard (en zeker niet erin) als ze onverhoopt nat geworden zijn.- Gebruik een schoenspanner of vul de schoenen met proppen oude kranten zodat ze hun vorm kunnen behouden en scheurtjes in het leer zo veel mogelijk worden voorkomen.- Ga nooit met uw schoenen naar zee of andere zoutwaterbaden. Met rubberschoentjes of laarzen natuurlijk wel, maar leer is er niet tegen bestand.- Gebruik een schoenlepel. Bij het in en uitstappen kunt u het beste de veters of gespen helemaal losmaken en ze niet ‘uittrappen’.- Behandel de schoenen regelmatig met bijvoorbeeld een spray tegen inwerking van vuil en vocht. Dat lijkt een onzinnige handeling omdat u er niets van ziet maar het werkt terdege.- Poets uw schoenen regelmatig. Niet de hoeveelheid te gebruiken schoenpoets (niet teveel dus) is dan van belang maar de frequentie is bepalend voor de levensduur.- En, zoals gezegd, ga tijdig naar de schoenmaker voor levensverlengend onderhoud.

Op het internet kunt u zelfs complete weblogs vinden met tips over hoe u het beste uw schoenen kunt poetsen en onderhouden. Zoals de poëet goedkoop poëtiseerde: ‘Met een goed onderhouden schoen verdient u gegarandeerd meer poen.’ Waarop ik hem antwoordde: ‘U bent een slecht rijmelende poëet zonder dat u het weet.’ Waarop hij sprak: ‘U bent een Vrek met een dikke nek.’ En ik eindigde met: ‘Waarmee u het bewees, I rest my case.’ En zo kwamen wij de lange avonden door.

👇Deze voetbekledingleverant heeft een, ehm..., anticyclische wijze van aanbieden. Opmerkelijk én toch bijzonder.👇

‘It’s our behaviour, stupid.’ (vert: Je doet het zelf, gekkie).

Als u op weg gaat naar uw werk, een dagje op stap met de kinderen of simpelweg de supermarkt bezoekt: bereid u goed voor. Hoe vaak overkomt het u niet dat u onderweg overvallen wordt door hetzij dorst hetzij ‘lekkere trek’. Veel mensen gebruiken deze fysieke maar deels ook psychische vraag van het lichaam om eens goed geld uit te gaan geven bij tankstations. Subtip: tank mede hierom alleen nog maar bij de witte pomp, het is goedkoper en u wordt niet verleid tot het plegen van nutteloos waardeloos onzinnig onredelijk overdreven consumentisme. Maar dat moet u natuurlijk helemaal zelf weten want daar heeft uw onpartijdige Vrek verder geen enkel oordeel over.

Wanneer u thuis een eigen flesje water vult kost het u letterlijk nog geen cent. Koopt u onderweg een flesje water bij de benzinepomp € 2,99. Snickers, Mars, Nuts en andere ongezonde tandenbedervende vol chemische rommel verpakte niet slavenvrije chocolade, maar ook hier heeft De Vrek verder geen oordeel over, kost in de supermarkt gemiddeld enkele tientallen centen per reep. Bij de pomp al snel meer dan € 1,50.

Hieronder dram ik even door voor het effect:

En dan hebben we het al helemaal niet over die kleffe deegwaren met vulling die in de tankstations aangekomen ineens ‘luxe pains’ zijn gaan heten en waar aldaar € 6,50 voor moet worden afgetikt. Waarom weet niemand. U bent sneller en goedkoper uit als u zelf, en dat is gewoonweg ook handig, een paar flesjes water of andere drank in de auto heeft, zelf koffie meeneemt in zo’n handige thermobeker en het nodige snoepgoed (appels schijnen beter te zijn) in het dashboardkastje voorradig houdt.

Onze (voorheen) vrolijke vrienden uit (voorheen de Verenigde staten van) Amerika zeggen al snel: ‘It’s the economy, stupid.’ Maar u en ik weten beter: ........ we doen het zelf. Wij maken de keuzes. Niemand anders.

 Nog even (en dit is heel raar, geef ik toe, maar laat me nou maar even) een mopje tot besluit. Onze premier bezoekt de president van de Ooit Verenigde Staten van Amerika (OVS).Vraagt de president aan de premier:- ‘Do you have any hobbies Prime Minister?’ Van onze premier weten we dat hij een groot paardenliefhebber is en een eigen stoeterij heeft en tegelijk ook slecht Engels spreekt.- ‘Yes sir I fok horses.’- ‘Pardon !?!’- ‘Yes mister President, paarden.’

Er mag thans gelachen worden.

Koop een Hummer!

Gisternacht reed ik met een paar vrinden in mijn Hummer over zo’n kronkelig wandelpaadje door het bos. In de nacht kun je dat prima doen want dan zijn er geen wandelaars en hoef je sowieso nergens rekening mee te houden. En zo’n schrikachtig hertje in de koplampen vangen is altijd weer, en nu spreekt de natuurliefhebber in mij, een mooi gezicht. ‘Nergens is de natuur zo mooi, als op sommige plaatsen op aarde.’, zo schreef de grote filosoof Kamagurka. Bovendien hadden we veel teveel gedronken, dus in het bos rijden was ook stukken veiliger dan op de openbare weg. En ook reuze handig: we konden gelijk ons afval achterlaten (we hadden deze week wel 3 volle vuilniszakken) zonder dat iemand het zag. Er zaten onder andere wat verfblikken en lege tonercassettes bij en zo spaarden we gelijk wat geld uit omdat we niet om hoefden te rijden naar de milieustraat. Terwijl we daar reden en elkaar van plezier op de wederzijdse knieën sloegen, waarom weet ik ook niet meer want ik moet u eerlijk bekennen dat zo’n flesje whisky de weke delen nadelig beïnvloedt, schampte mijn Hummer een tak. Vanaf dat moment zat er een lelijke kras van wel 3 centimeter rechtsvoor op mijn bumper. Wat nu gedaan? Want de auto is al zes jaar oud en heeft 34.000 kilometer op de teller staan, en met zo’n dikke ontsierende kras wil je toch niet de weg op. Mijn besluit is dan ook: ik ga mezelf een nieuw karretje aanschaffen. Zin in.

De innerlijke stem wil ook wat kwijt.

Nu komt mijn overweging: persisteer ik in mijn oude gedrag of geef ik de voorrang aan het innerlijke stemmetje hetwelk zo nu en dan naar mij schreeuwt: ‘DOE TOCH EENS NORMAAL MAN, je verpest de leefomgeving, bent te statusgevoelig en je hebt eigenlijk het geld niet om weer zo’n dure wagen aan te schaffen en te onderhouden. Je had de kinderen en je oude moeder beloofd om ze eens een dagje mee te nemen naar de dierentuin, maar daar dat vind je te duur. En je hebt ook al geen geld over voor de collectant die in zijn/haar vrije tijd in zijn/haar nederigheid de belangeloze moeite neemt om bij jouw deur te komen vragen om een kleine bijdrage voor een of ander goed doel. ‘Weer een euro bespaard’, roep je dan trots als je de huiskamer binnenkomt. Wat ben je toch een vreselijke zak!’ Nou, nou, nou.  Poeh, poeh, poeh. Wat kan die innerlijke stem van mij toch tekeergaan lieve mensen, mijn excuses. Maar soms luister ik ernaar want eerlijk gezegd vraag ook ik mij wel eens af waarom ik een andere auto moet hebben. Omdat de huidige een bepaalde kilometerstand of leeftijd heeft bereikt? Of omdat ik objectief gesproken een andere auto nodig heb? En als ik een andere auto nodig heb: kan ik dan toe met een basismodel met wat minder speakers, en drie deuren in plaats van vijf? Kan ik volstaan met een auto van 2 of 8 jaar oud waarvan de eerste dure kilometers al zijn afgeschreven? Mag het ook een goedkoop merk zijn? Waar laat ik mij bij de eventuele aanschaf door leiden? Door mijn sociale omgeving of door mijn innerlijke drang om ‘goed voor de dag' te komen? Denkt u dat de buurt er schande van zal spreken wanneer u eens een ouder en kleiner model auto zou kopen? En zo ja so what? We zijn gek op korting en installeren een regenton om water te besparen maar een grotere besparing dan op ons reisgedrag is nauwelijks te verzinnen.

Downsizen op de vervoersladder

Die lijn kunnen we overigens ook doortrekken naar het prijsverschil tussen 1e en 2e klas treinkaartjes en standaard fietsen of elektrische fietsen. Kortom: heroverweeg uw wijze van vervoer op alle fronten. Denk goed na en bespaar letterlijk en minimaal honderden euro’s per jaar door in plaats van een middenklasse auto te downsizen naar een kleiner model die u in dezelfde tijd van de spreekwoordelijke A naar B transporteert. Reken dan ook al bijkomende besparingen als verzekeringen, wegenbelasting en benzineverbruik eens mee. Er zijn veel sites die dit al voor u op een rijtje hebben gezet zoals bijvoorbeeld die van de good old onafhankelijke ANWB. Sluit u aan bij de trend en neem een stapje terug op de vervoersladder. Vervoersladder: weer zo'n nieuw woord hetwelk ik graag en geheel belangeloos aan onze taal toevoeg. Dat is vooruitgang.

‘Ja Vrek’, hoor ik u al zeggen. Tevreden spinnend neem ik mijn hoed af voor uw beslissing.

👇En met een kleine auto bedoel ik niet per se een lage auto. Hoewel deze zo te zien wel een grote kofferbak heb.👇

Fabriekschocolade voor € 50,00 per kilo (inclusief aluminiumfolie)?

Binnenkort is het Pasen/Sinterklaas/Kerst en dus heeft u nog even de tijd om te beslissen of u € 50,00 per kilo wilt betalen voor chocoladehaasjes/chocoladeklaasjes/chocoladekransjes. En de samenleving mag de recycling van het aluminiumfolie betalen van die kleine stukjes die tussen twee vingers worden weggeschoten en via de stofzuigerzak in de afvalberg terechtkomt. En dat zeg ik niet alleen omdat ik chagrijnig ben, maar wel omdat ik er chagrijnig van word.