Gedrag

Waardig aardig

Het zou u kunnen verbazen, maar ook De Vrek wil graag aardig gevonden worden. Dat doe ik bijvoorbeeld door anderen te plezieren middels het aanbieden van versnaperingen tijdens het verpozen in een of andere uitspanning. In een royalere bui neem ik met regelmaat de gehele rekening voor mijn rekening zonder dat de disgenoot daar om heeft gevraagd. ‘Ach, laat mij maar.’, zeg ik dan grootmoedig. Daarbovenop geeft ik dan ook nog een iets te royale fooi aan het personeel dat het gezelschap heeft voorzien van een en ander. Want stel je voor dat die mij ook niet aardig zouden vinden zeg.

Op zich is dat natuurlijk prima. Maar de vraag dringt zich wel op of ik op dat moment aardig bén, óf dat ik graag aardig gevonden wil worden. Het personeel van de uitspanning was wellicht ook blij geweest met een iets minder uit de hand gelopen fooi (ik had ook al een iets te dure fles wijn bij het eten besteld omdat ik niet als centenkakker te boek wens te staan) en mijn gezelschap had het meer dan prima gevonden als we de rekening gedeeld hadden. Sterker nog; nu viel een ongemakkelijk gevoel hem ten deel.

De les die ik hieruit kan trekken is dat aardig doen mij met regelmaat veel geld kost. Dat is niet echt nodig (het zit alleen zo in mijn hoofd) en draagt hoe dan ook niet bij aan het halen van mijn financiële doelstellingen. Een volgende gelegenheid zal ik misschien wel weer aardig zijn (dat ben ik heus wel, ja écht), maar laat ik de financiële consequenties keurig in het midden. Voelt de ander zich tegelijkertijd ook niet bezwaard of ongemakkelijk.

Wees aardig, assertief en geen ‘pleaser’.  Zeg eens vaker ‘nee’. Kom op voor uzelf.

 

Woorden doen ertoe

U heeft voor uzelf de wens uitgesproken om spaarzamer om te gaan met uw geld. En u weet dat de wens tegelijkertijd de vader van de gedachte is. Met andere woorden: U gelooft in iets omdat u graag wilt dat het daadwerkelijk zo is. Wensen, geloven en hopen geven velen houvast in dit ondermaans bestaan. Maar zonder concrete invulling heb je er niet zo heel erg veel aan. Het zit in het hoofd, maar wat is het praktisch nut? ‘Mijn hemel, gaat die Vrek hier een beetje de filosoof uithangen. Ik wil bespaartips, geen geneuzel.’, zult u wellicht denken. En ik geef u gelijk. Daarom zu des Pudels Kern.

Vermijd na het uitspreken van de wens om te besparen het woord ‘budgetteren’ in al haar verschijningsvormen cq vervoegingen. ‘Budget’ geeft een gevoel van schaarste weer en het woord ‘budgetteren’ kan een gevoel van ‘iets moeten dat niet zo leuk is’ bij ons oproepen.

Vervang daarom zinnen zoals hieronder staan in een positievere benadering om uw wens, hoop en verlangen om te zetten in daden.

- ‘Ik leef op een budget.’ = ‘Ik houd me aan het te realiseren doel: financiële zekerheid.’

- ‘Het budget staat het niet toe.’ = ‘Deze uitgave past niet in mijn bestedingsplan.’

- ‘We moeten budgetteren.’ = ‘We zetten alles op een rijtje voor een goed overzicht.’

U wilt controle over uw inkomsten en uitgaven en dat is een positief verlangen. Dat kunt u dan het best in positieve, toekomstgerichte en bovenal niet intimiderende bewoordingen uitdrukken. Woorden: best belangrijk!

 

Een boot, tweede huis of caravan kunt u goedkoper huren in plaats van kopen. Het bespaart daarnaast een hoop werk, ellende en zorgen. Zoals een goede vriend (ondernemer in de ict, ruimtevaart en rijdende batterijen) van mij het onlangs samenvatte: 'Bezit is ook niet alles.'

De geldvrije dag: Wees uw onbewustheid bewust.


Neemt een grote hap vla in uw mond en spreek de volgende zin hardop uit: de betwiste onbewust bewuste, betwiste de bewust onbewuste betreffende de bewusteloze onbetwist bewuste. Maak nu eerst uw beeldscherm schoon. Dat was lachen. Misschien een rare zin maar er zijn dagen dat ik een dergelijke situatie in de praktijk meemaak.


We zijn ons soms niet meer bewust van ons gedrag. Ooit was ik klein. En ik had een droom. En die droom was dat ik op een dag een huisje uit de catalogus van Lego zou mogen bezitten. Dat huisje had een carport en een autootje. Het geheel kostte nieuw in de verpakking ƒ 20,00 (zo’n beetje € 9,00). Daar is deze heer als kleine dromende jongen maar liefst een half jaar voor aan het sparen geweest. Maar uiteindelijk was het vergaard en werd het begeerde gekocht. Als een kind zo blij. Mede vanwege kindheid. En blij.


Nuwertijds (een woord dat ik spontaan bedenk en graag aan onze mooie taal toevoeg) geef ik op een doordeweekse dag onbewust veel geld uit. Dat weet ik, dat ben ik mij bewust. Ik geef dus bewust onbewust geld uit. Huppatee, daar wordt weer een darmverklevende reep aangeschaft voor € 1,50 bij het tankstation. Flesje water erbij voor slechts € 2,00. En ze hebben daar ook van die mooie tijdschriften met auto’s die je toch nooit kunt of wilt betalen. Maar het blad gelukkig wel en dat kost maar € 5,95. En dan zitten we al op € 9,45, hetgeen de waarde van het huisje uit de jeugd reeds te boven gaat. Begrijpt u wat ik bedoel? Ja, hé?!? Wij begrijpen elkaar. Ik voel het en u vast ook. Mmmmmm. Warmte....


Binnenlui:
Maar ter zake: beste boeren, burgers, buiten- en binnenlui . Noot: Als er buitenlui zijn moeten er ook binnenlui zijn. We noteren dus vandaag de woorden ‘Binnenlui’ en ‘Nuwertijds’ als ontstaansmoment opdat De Dikke uit Dalen dat straks onbetwist in de analen moge vastleggen. Dwalen we weer af. Goed, laten we met elkaar afspreken dat we vanaf nu één dag per week (de dinsdag is de beste) geen enkele cent gaan uitgeven in het dagelijkse verkeer. Dus niet tanken, niet naar de supermarkt, niet in de kantine, niet op internet, nergens niet. Dat betekent soms improviseren als er bijvoorbeeld geen brood meer is. Maar dan is er altijd nog wel een beschuitje of knackebreud of een lekkere appel. Wees u bewust dat u geld uitgeeft en u zult meer besparen.


En denk erom: sjoemel niet met de geldvrije dag want dan vormen het hek en de dam geen eenheid meer. Geef overigens wel, en dat doet u vast altijd, aan de collectant voor het goede doel. Een dag per week geen geld uitgegeven en u heeft een rijker leven. Noteert De Dikke uit Dalen deze spreuk ook even?

👇‘Ik denk, dus ik bespaar’, vrij naar Descartes.👇

Weg met status. Weg met aanzien. Weg met waardering zoeken.

 

Als u kleiner wilt gaan wonen omdat het u beter uitkomt dan gaat u toch kleiner wonen? Rijdt u in een knalgele driewieler uit 1972 met roestplekken en houdt u daardoor geld over om iets anders leuk te doen, dan is dat toch dik in orde? Heeft u een collectie truien/jurken/pakken/jassen van jaren her die u nog prima past waarom zou dan nieuwe kopen? Omdat 'de mode' zulks dicteert? 'Als het maar schoon en heel is.', zei mijn moeder altijd. Nou ja, niet altijd. Ze zei ook wel eens wat anders. Maar daar gaat het nu helemaal niet over.

 

Waarom vinden wij mensen, en dan gooi ik geheel de wereldbevolking voor het gemak maar even op één hoop, altijd op zoek naar waardering. Waarom willen we laten zien dat we 'iemand' zijn. Waarom moeten we ons naar anderen toe zo nodig groter maken. Als u nu een antwoord verwacht dan is dit een teleurstellend stukje geworden. Raadpleeg uw lokale socioloog en/of psycholoog voor een stukje duiding in deze.

 

Wat ik dan weer wel weet.

Het belangrijkste wat iemand mij ooit heeft meegegeven is de zin: 'Je mag zijn wie je bent.'

 

Zo! Dat is een onafhankelijkheidsverklaring van jewelste.

 

U bepaalt toch zeker zelf wie u bent en hoe u zich daarmee gedraagt. En hoe u zich voelt. En hoe u er uitziet. En wat u wel of niet koopt. Los van alle anderen. Dat wil niet zeggen dat we ons massaal moeten overgeven aan onaangepast gedrag, want we maken toch allemaal onlosmakelijk deel uit van die ene grote groep. Maar de groep heeft er geen last van als ik niet op het laatste model fiets rij of nooit op vakantie ga terwijl het gemiddelde lid van de groep 1,6 maal per jaar op reis gaat. Sterker nog: kan het u ten diepste iets schelen of uw buren of uw neef of uw vrienden het materieel beter hebben dan u? Andersom: zullen uw echte vrienden/geliefden u minder dierbaar vinden als u niet de nieuwste plaat van James Last, of hoe de hedendaagse rockers ook maar mogen heten, in huis heeft gehaald? Natuurlijk niet. Ze zijn uw vrienden om wie u bent en niet om wat u bezit.

 

Wees wie u bent en pas daar uw uitgavenpatroon op aan. De anderen vinden het vast wel goed.

 

‘It’s our behaviour, stupid.’ (vert: Je doet het zelf, gekkie).

Als u op weg gaat naar uw werk, een dagje op stap met de kinderen of simpelweg de supermarkt bezoekt: bereid u goed voor. Hoe vaak overkomt het u niet dat u onderweg overvallen wordt door hetzij dorst hetzij ‘lekkere trek’. Veel mensen gebruiken deze fysieke maar deels ook psychische vraag van het lichaam om eens goed geld uit te gaan geven bij tankstations. Subtip: tank mede hierom alleen nog maar bij de witte pomp, het is goedkoper en u wordt niet verleid tot het plegen van nutteloos waardeloos onzinnig onredelijk overdreven consumentisme. Maar dat moet u natuurlijk helemaal zelf weten want daar heeft uw onpartijdige Vrek verder geen enkel oordeel over.

 

Als u thuis een eigen flesje water vult kost het u letterlijk nog geen cent. Koopt u onderweg een flesje water bij de benzinepomp € 2,00. Snickers, Mars, Nuts en andere ongezonde tandenbedervende vol chemische rommel verpakte niet slavenvrije chocolade, maar ook hier heeft De Vrek verder geen oordeel over, kost in de supermarkt gemiddeld enkele tientallen centen per reep. Bij de pomp al snel meer dan € 1,00.

 

Hieronder dram ik even door voor het effect:

En dan hebben we het al helemaal niet over die kleffe deegwaren met vulling die in de tankstations aangekomen ineens ‘luxe pains’ zijn gaan heten en daar € 3,50 moeten kosten. Waarom weet niemand. U bent sneller en goedkoper uit als u zelf, en dat is gewoonweg ook handig, een paar flesjes water of andere drank in de auto heeft, zelf koffie meeneemt in zo’n handige thermobeker en het nodige snoepgoed (appels schijnen beter te zijn) in het dashboardkastje voorradig houdt.

Onze vrolijke vrienden uit Amerika zeggen al snel: ‘It’s the economy, stupid.’ Maar u en ik weten beter: ........ we doen het zelf. Wij maken de keuzes. Niemand anders.

Nog even (en dit is heel raar, geef ik toe, maar laat me nou maar even) een mopje tot besluit. Onze premier bezoekt de president van de Ooit Verenigde Staten van Amerika (OVS).Vraagt de president aan de premier:- ‘Do you have any hobbies Prime Minister?’ Van onze premier weten we dat hij een groot paardenliefhebber is en een eigen stoeterij heeft en tegelijk ook slecht Engels spreekt.- ‘Yes sir I fok horses.’- ‘Pardon !?!’- ‘Yes mister President, paarden.’

 

Er mag thans gelachen worden.

 

Discipline is de basis van succes.

Rustig huis, rustig hoofd. Orde en tucht. Reinheid, regelmaat en rust. Mooie woorden. Soms zit ik in mijn kelder deze woorden in relatie tot mijn bestaan te overdenken. Dat maakt allerlei warme gevoelens bij mij los want ik heb het goed. En de reden dat ik het goed heb is, naast mijn lieftallige vrouw zonder wier lichtend voorbeeld mijn aardse reis aanmerkelijk stroever zou verlopen, dat ik zo’n evenwichtig personage ben.
 
Een opgeruimd en schoon huis geeft mij rust. En vanuit rust kan ik weer zaken ondernemen en heb ik de geestelijke ruimte om scheppend te denken en handelen. Door mijn gezonde levensstijl, waarbij een goede nachtrust onontbeerlijk is, sta ik elke ochtend kwinkelerend van vreugde en vol dadendrang op.
 
Soms heeft de Vrek te diep in meerdere glaasjes gekeken na een avond van ontspannende activiteiten in een etablissement waar het goed toeven was, waarbij met derden betekenis gegeven werd aan het woord bacchanaal. Dat moet zo nu en dan eens kunnen. Daags nadien ben ik niet geheel mans hetgeen in stemming en resultaat van mijn inspanningen tot uitdrukking gebracht wordt. Dat is op dat moment even jammer maar, de daaraan vooraf gegane avond indachtig, best te billijken. De boog kan immers niet altijd gespannen zijn.
 
Hoe dan ook: zorg voor rust, opgeruimdheid, reinheid, discipline en regelmaat. Dat kost niets maar levert u ontzettend veel op. U voelt zich beter, zult meer bereiken en zich vervolgens nog beter gaan voelen. En dan wou ik tot slot nog iets zeggen over spiralen en opwaarts maar dat weet ik even zo snel niet meer daar er gisteravond een bonte avond werd gehouden in een lokaliteit van zekere naam en faam waarvan ik mij alleen nog vaag de slotscéne bij de glasbak kan herinneren. Kijk…, dat bedoel ik dus.
 
Rust, ruimte, netheid, discipline en heel af en toe een frikandel. Met mayonaise.